ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ

Το όνομα της χώρας οφείλεται στον Ποταμό Παραγουάη, που αποτελεί το σπουδαιότερο γεωγραφικό στοιχείο στη χώρα και ταυτόχρονα διακριτό φυσικό όριο. Υπάρχουν τουλάχιστον 4 ερμηνείες για την προέλευση του ονόματος του ποταμού

Στη γλώσσα γκουαρανί το Para=μεγάλο ποτάμι ή θάλασσα, Gua=από ή που ανήκει σε ένα μέρος, Y=νερό ή ποταμός ή λίμνη. Αυτό σημαίνει:

• "Νερό ή ποταμός που ανήκει στη θάλασσα" (Ατλαντικός Ωκεανός).

• "Νερό ή ποταμός που ανήκει σε μεγάλο ποτάμι" (για τον ποταμό Παρανά).

• "Νερό ή ποταμός που έρχεται από θάλασσα" ή "από το μέρος όπου βρίσκεται θάλασσα" (την υδάτινη περιοχή Πανταλάντ.

 

ΙΣΤΟΡΙΑ

Πριν από την ανεξαρτησία

Η χώρα ανακαλύφθηκε από τους Ισπανούς στα μέσα του 16ου αιώνα. Η πρωτεύουσαΑσουνσιόν ιδρύθηκε στις 15 Αυγούστου του 1537 από τον Ισπανό εξερευνητή Χουάν ντε Σαλασάρ ι Εσπινόσα. Το 18ο αιώνα η πόλη , ήδη σημαντικό αποικιακό κέντρο, έγινε επίσης έδρα Ιησουιτών (με τις ρεντουσιόνες, που αποσκοπούσαν στον προσηλυτισμό των Γκουαρανί και λειτουργούσαν σε καθεστώς κοινοκτημοσύνης) και άλλων ιεραποστόλων, οι οποίοι συνέβαλαν έτσι στην ανάπτυξη της περιοχής. Με την εκδίωξη των Ιησουιτών το 1767τερματίστηκε το έργο των ρεντουσιόνες. Οι έποικοι ξεπέρασαν κάθε όριο σε αγριότητα, καταστρέφοντας τα κοπάδια και λεηλατώντας τα αγροκτήματα, εξανδραποδίζοντας παράλληλα τους ιθαγενείς. Ωστόσο, το 1776 η αποικία απώλεσε μέρος της σημασίας της και μετατράπηκε σε επαρχία της Αντιβασιλείας του Ρίο δε λα Πλάτα, με έδρα το Μπουένος Άιρες. Ακολούθησε η επανάσταση εναντίον των Ισπανών και η διακήρυξη ανεξαρτησίας, από τον στρατιωτικό Χοσέ Γκασπάρ Ροδρίγκες Φράνσια στις 14 Μαΐου του 1811. Η ιστορία της χώρας μετά την ανεξαρτησία χαρακτηρίζεται από πολιτική αστάθεια, πολέμους με τις γειτονικές της χώρες και ταραχές.

 

ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρική Δημοκρατία και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι τόσο Αρχηγός Κράτους όσο και Αρχηγός Κυβερνήσεως, στα πλαίσια πολυκομματικού συστήματος. Η Κυβέρνηση ασκεί την εκτελεστική εξουσία. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την κυβέρνηση και τα δύο σώματα του Εθνικού Κογκρέσου, την 80μελή Βουλή των Αντιπροσώπων και την 45μελή Γερουσία, τα μέλη των οποίων εκλέγονται κάθε πενταετία. Η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη από την κυβέρνηση και τα κοινοβουλευτικά σώματα. Το νομοθετικό σύστημα της χώρας βασίζεται στο δίκαιο των Ρωμαίων και στους κώδικες της Αργεντινής και της Γαλλίας. Σημερινός πρόεδρος είναι ο Οράσιο Κάρτες και Αντιπρόεδρος από το 2013 ο Χουάν Αφάρα.

 

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

 

Η Παραγουάη είναι αναπτυσσόμενη χώρα σύμφωνα με το Δείκτη Οικονομικής Ανάπτυξης του 2005 με 0,755. Με 4.000 δολάρια ΗΠΑ κατά κεφαλήν ΑΕΠ ετησίως, αποτελεί τη δεύτερη φτωχότερη χώρα στη Νότια Αμερική. Το ΑΕΠ της χώρας είναι $ 29,930,000,000 (94η στον κόσμο)(εκτίμηση 2004). Ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ είναι 2,80% (εκτίμηση 2004). Το 35% του πληθυσμού, ή γύρω στο 1.000.000 κάτοικοι είναι φτωχοί, ενώ το 15,9 %, είναι άνεργοι.

Η οικονομία βασίζεται στον πρωτογενή τομέα, αν και οι καλλιέργειες καλύπτουν μόλις το 5,6% της επιφάνειας στη χώρα. Οι κάτοικοι ασχολούνται επίσης με την κτηνοτροφία και εκτρέφονται άλογα, βοοειδή, πρόβατα και χοίροι. Σημαντικό μέρος των εσόδων προέρχεται και από τα δασοκομικά προϊόντα, όπως η τανίνη και το ματέ. Το ματέ είναι το εθνικό ποτό της χώρας και περιέχει καφεΐνη. Από αυτό παρασκευάζεται αφέψημα, σαν το τσάι. Ο βιομηχανικός τομέας είναι απαρχαιωμένος και περιορίζεται σε μονάδες μεταποίησης γεωργικών κυρίως προϊόντων. Μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού απασχολείται στην επεξεργασία καπνού, στη βαμβακουργία και σε εργοστάσια επεξεργασίας δέρματος και ξύλου.

Επίσης, η χώρα αποτελεί τον τρίτο μεγαλύτερο εξαγωγέα σόγιας στον κόσμο. Εξαιτίας του ότι αποτελεί περίκλειστη χώρα, η οικονομία της εξαρτάται από τη Βραζιλία και την Αργεντινή. Το μεγάλο πρόβλημα από τη δεκαετία του ‘80 και έπειτα είναι η διόγκωση του εξωτερικού χρέους.

Ο ορυκτός πλούτος της χώρας είναι μικρός. Στο κράτος υπάρχουν μόνο ελάχιστα κοιτάσματα από μαγγάνιο, χαλκό, σίδηρο και ουράνιο.

Νομισματική μονάδα είναι το γκουαρανί. Το 2006 το 1 ευρώ ισοδυναμούσε με 6,72 γκουαρανί σε αξία.

 

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η πολιτιστική παράδοση της Παραγουάης είναι γενικώς φτωχή. Οι ιθαγενείς Γκουαρανί ασχολούνταν με την κεραμική. Από αρχιτεκτονική άποψη διασώθηκαν κάποια αποικιακά κτήρια.

Στα ανατολικά της χώρας βρίσκονται θρησκευτικά κτήρια, όπως εκείνα των ιεραποστολών Λα Σαντίσμα Τρινιδάδ δε Παρανά και Χεσούς δε Ταβαράνκε, που οικοδομήθηκαν το 17ο και το 18ο αιώνα από τους Ιησουίτες. Το 1993 ανακηρύχθηκαν από την UNESCO Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

Στην πόλη Σιουδάδ ντε λ’ Έστε αξίζει κανίς να επισκεφθεί τους καταρράκτες του ποταμού Ιγκουασού, στο Τριπλό Σύνορο, εκεί όπου η Παραγουάη συναντά την Αργεντινή και τη Βραζιλία. Οι εν λόγω καταρράκτες αποτελούν τους μεγαλύτερους στον κόσμο.